Ik heb een zwak voor krantenstoppers, korte stukjes tekst, waarmee nog openstaande ruimte in de opmaak werd opgevuld. In de huidige kranten, zoals de Alkmaarse krant, zie je ze tegenwoordig helaas niet meer, omdat het gebrek aan tekstmateriaal teniet wordt gedaan door fotoos op te blazen.
Onderstaande ‘stopper’ is uit 1864 en deed mij denken aan de wijze waarop het College en de gemeenteraad van Dijk en Waard ons willen doen geloven dat het allemaal nieuw en beter is met wat zij ons tijdens raadsavonden voorschotelen.
“Wanneer een spoortrein gemiddeld 30 engelsche mijlen in het uur afleggende, met dezelfde snelheid bleef doorrollen, zou hij in elf maanden tijds, van onze aarde in de maan aankomen. Hij zou echter niet minder dan 352 jaren noodig hebben, om de zon te bereiken; zoodat, wanneer zulk een trein in het jaar 1512, op reis was gegaan, hij eerst in den loop van dit jaar (1864) de zon zou bereiken. Daar aangekomen, zou hij niet minder dan anderhalf jaar noodig hebben, om naar het middelpunt van dien bol te rijden, en gesteld, dat er een tunnel doorliep, zou hij drie en een vierde jaar moeten stoomen om dien door te rijden, en tien en een achtste jaar behoeven, om rondom de zon te komen.
Hoe ontzettend groot de afstand der zon van de aarde is, blijkt genoegzaam daaruit, dat dezelfde trein in vijf- en een halven dag het middenpunt der aarde zou bereiken, haar in elf dagen doorlopen, en in zevenendertig dagen de reis rondom haar zou maken.”
Het is net of je het Reglement van Orde van de raad van Dijk en Waard leest waarbij je vertelt is dat de politiek stappen zet om de burger nog meer dan in het verleden bij de besluitvorming te betrekken. Krantenstoppers zijn dus van alle dag en vandaag vullen we het nieuws met inspraak, betrokken maken, meepraten en discussiëren. Aan de grootte, afstand en de snelheid waarmee de politiek van de burgers verwijderd is nog geen einde aangekomen en je moet, net als bij de trein uit 1864, heel veel fantasie hebben om het allemaal te kunnen geloven.