Twintig jaar geleden begon ik met een gedrukte versie van Schaduwrijk Langedijk die vanaf dat moment driemaal per jaar verscheen.
Tot die tijd leverde ik via het Langedijker Nieuwsblad, middels ingezonden brieven, commentaar op zaken die mij in Langedijk niet bevielen. Bijvoorbeeld over de wijze waarop Langedijk Waterrijk onze gemeente, in andere over het water te bereiken plaatsen, meende te moeten promoten. Dat leek altijd met enorme hoeveelheden drank te moeten gebeuren en ik vroeg me dan ook vaak af of de sherryschippers van Van Schoorl wel het juiste instrument waren om onze gemeente breder bekend te maken.
Op een bepaald moment werd een ingezonden brief van mij geweigerd omdat ik namen van bestuursleden in mijn stuk had genoemd en het was bij het Langedijker suffertje geen gebruik om namen van publieke figuren te plaatsen. Als je het suffertje van vandaag de dag bekijkt dan zou je hopen dat die regel nog jarenlang strikt gebruikt zou worden, want tegenwoordig krijgt iedere onbenul de gelegenheid om middels columns het blad met onzin te vullen en dan zal ik het maar niet wagen om hier nog een woord te wijden aan wat zich verder aandient, zoals daar zijn ‘dorpsdichters’ en ‘statafel wethouders’ die zichzelf aan het volk willen presenteren.
“Dan begin je toch een eigen krant, we hebben hier vaak op een klus papier over en het zou zonde zijn als je niets meer zou schrijven!”, was de reactie op mijn werk in de drukkerij.
De gemeenteraadsverkiezingen waren in 2002 net achter de rug en voor vier jaar benoemd.
De naam Schaduwrijk Langedijk was snel bedacht en ook dat het een blaadje zou worden zonder abonnees en adverteerders, want het moest wel een onafhankelijk blad blijven dat gratis vanaf een paar plekken in de gemeente was op te halen en dat een dag voordat het beschikbaar kwam bij iedereen op de deurmat was gevallen die in Schaduwrijk Langedijk werd genoemd. Er was in die tijd ook nog sprake van een HAL-samenwerking, zodat het blad ook naar de raadsleden van Alkmaar en Heerhugowaard werd gezonden, net als naar de leden van de Provinciale Staten van Noord-Holland.
Of het werd gelezen dat weet ik niet zeker, maar bij een presentatie of opening van een expositie in het kerkje van Oosterland kreeg ik een ros op mijn schouder van een gedeputeerde die mij complimenteerde met mijn blad en me vertelde dat het zo’n aardige inkijk gaf op wat er in een gemeente gebeurde, buiten wat ze via de officiële weg uit zo’n gemeente ontvingen. Toen ik eens in de rij bij een bouwmarkt stond te wachten die maar niet korter, maar steeds langer werd, omdat een cassière niet wist hoe alles werkte, hoorde ik een stem achter me die zei: “Noh, Wagenaar, je zouw dir boina een stukkie over kenne skroive!”
Vanaf 2004 kwam er, dankzij sponsoring, ook een website-versie van SchaduwrijkLangedijk.
Gedrukt is Schaduwrijk over de eerste vier jaar twaalf keer uitgekomen. Begonnen in een oplage van 450 stuks en in 2006 geëindigd op 1350 stuks. Daarna, in 2010 en 2014, éénmalig in een oplage van 15.000 stuks en middels sponsoring huis aan huis bezorgd in de gehele gemeente. In 2018 is er met sponsoring een hele pagina uitgekomen in het Langedijker Nieuwsblad. In 2010, 2014 en 2018 kwam Schaduwrijk Langedijk, met een terugblik op geleverde ‘prestaties’ van de lokale politiek, een week voor de gemeenteraadsverkiezingen uit.
Nu Langedijk morgen opgaat in de gemeente Dijk en Waard heb ik me voorgenomen om de lokale politiek van onze nieuwe gemeente met rust te laten. Niets menselijks is mij echter vreemd. Hoeveel goede voornemens bij de komst van het nieuwe jaar sneuvelen er niet?
Een aanpassing naar Schaduwrijk Dijk en Waard heb ik vanaf het moment dat die naam kwam bovendrijven niet zien zitten en er valt onder SchaduwrijkLangedijk nog genoeg te publiceren over de geschiedenis van onze dorpen en de regio en ook over de politiek van onze oude gemeente valt nog veel te schrijven. Bijvoorbeeld over een lijsttrekker die ten behoeve van twee wethouderzetels het veld moest ruimen.
Daar komt bij dat er tegenwoordig geen lokaal politicus is te vinden die nog weet wat hij/zij een week geleden heeft besloten, dus op dat terrein is er nog veel veldwerk te doen. Zeker als het erop aankomt de dames en heren te herinneren aan wat ze de inwoners nu eigenlijk allemaal beloofd hebben. Neem alleen maar die glibberpartij van Ger Nijman, ‘Barre An’ Kloosterboer en Kloris de Boer; Voor de verkiezingen zeggen ze nog dat het de partij is die staat voor een gemeente waar de inwoner centraal staat of de lijsttrekker van dienst wordt opgeofferd aan de idealen van de nieuwe fractievoorzitter, Lea van der Zee. Aan de inwoners laat ze vol trots weten dat ze niet op haar hoeven te rekenen, maar je mag haar altijd opzoeken. Over vier jaar komt ze pas weer zelf bij u langs.
Vanaf morgen, nieuwjaarsdag, zal er hier op Schaduwrijk Langedijk voor de liefhebbers nog genoeg zijn om te lezen over het wel en wee in onze gemeente en de regio. Voor hen die het jammer vinden dat Langedijk en Heerhugowaard ophouden te bestaan kan ik slechts zeggen dat verandering de wet van het leven is en dat zij die alleen kijken naar het verleden of het heden de toekomst zeker zullen missen. Door kennis te nemen van historie kan het begrip waaronder zaken vandaag zijn zoals ze zijn alleen maar duidelijker worden, want zonder kennis van het verleden en het heden ontbreekt ieder fundament onder de toekomst.
