Op 1 juli j.l. besloot de provincie in te stemmen met de fusie van Heerhugowaard en Langedijk tot de gemeente Dijk en Waard.
Op dezelfde dag nog besloten de beide Colleges van die gemeenten om het grondgebied om te dopen tot ‘grootste camping van Nederland’, omdat men een campingmentaliteit wil creëren. Een mentaliteit die al sinds langere tijd bij de bestuurders van beide gemeenten overheerst.
De organisator van de ‘grootste misplaatste grap van Nederland’, de heer Stijn van Otterdijk onderschrijft de grondbeginselen van de beide gemeenteraden en colleges treffend als hij stelt;
“We hebben met gemeenten afgesproken dat er wat soepeler wordt omgegaan met bepaalde regels. Op de camping (grondgebied Heerhugowaard en Langedijk) wordt er niet gehandhaafd, mits het een zooitje wordt natuurlijk.”
Nu gelden er op alle campings in Nederland wel huishoudelijke regels waar de kampeerder zich aan heeft te houden, maar die zijn op www.campingdijkenwaard.nl niet terug te vinden.
Hetgeen erop neer komt dat er geen regels voor het gebied meer bestaan. Onduidelijk is ook wie er verantwoordelijk is en wie bepaald of het een zooitje is geworden. Tijdens het zomerreces lijken alle verantwoordelijken zich op een camping buiten Dijk en Waard te hebben teruggetrokken. Ondertussen zijn de woz-waarden van de huizen in de beide gemeentes hard in waarde gezakt, want wie wil er nu in een woning wonen die op een camping staat waar iedereen zomaar je tent in en uit mag lopen en je moet tolereren dat er bij je buren een bier-bbq wordt gehouden tot ver in de vroege uurtjes. Handhaven was toch al nooit een sterke kant van de beide Colleges, maar nu mogen alle regels opzijgeschoven worden.
Recent sprak de Hoge Raad zich uit over een kwestie die in Den Helder speelde over het groen schilderen van een huis. De eigenaresse van het huis wordt verplicht het huis opnieuw te schilderen in een zachtere tint. Het gemeentebestuur vond de kleur niet in overeenstemming met het vigerende bestemmingsplan en de daarin door de welstandscommissie gehanteerde regels met betrekking tot de te hanteren kleurstellingen. In de kop van Noord-Holland is er tenminste nog een gemeente die haar eigen regels naleeft.
Gisteren las ik op de site van NHnieuws een artikel over de Camping Dijk en Waard en het daarvoor in gebruik genomen campingreceptiehuis dat met steun van Heerhugowaard en Langedijk is opgetuigd. De kleur van dit huis laat al zien dat er met de nieuw op te richten fusiegemeente op voorhand al iets mis is. Bij het ontbreken van een Welstandscommissie van deze gemeente laten de Collegeleden van de beide gemeentes niet alleen zien dat ze hartstikke kleurendoof zijn, maar ook geen weet hebben wat er in hun naaste omgeving speelt op het gebied van regels.
Nu lijkt het nog of het idee in de kinderschoenen staat, maar campinghouder Otterdijk lijkt zich al te verheugen in het permanente karakter van de camping en ziet zijn functie waarschijnlijk wel voor meerdere jaren gegarandeerd als hij stelt; “Misschien moeten we dan toch maar besluiten deze zomer een échte camping van Dijk en Waard te maken.”
Bij de fusiebesprekingen tussen bevolking en College in Langedijk is ons altijd voorgehouden dat de dorpse karakters behouden zouden blijven en op dezelfde dag dat de provincie instemt met de fusie woon ik niet meer in dat leuke mooie kleine buurtje in Broek op Langedijk, maar staat mijn huis op een camping. Binnenkort zullen we wel verplicht worden om ons bij de receptie te melden om onze inschrijving in orde te maken.
Ik zou de Tweede Kamer willen oproepen om de fusie niet door te laten gaan. Laat ons maar fuseren met een gemeente die wel regels hanteert. Den Helder lijkt me een goed alternatief,
Dijk en Helder(bestuur) bekt ook beter en het geeft Den Helder ook planologisch ruimte. Bezoekers van Texel zouden hun auto’s voor de boot naar Texel kunnen parkeren op de Bosgroet en Vroedschap en vandaar, dankzij de glorieuze werken van wethouder Jongenelen, de boot kunnen pakken en via doorvaarbaar Langedijk naar Texel gaan.