Bron; Agatha Christie, Sparkling Cyanide (1945)
Het is niks als een gemeente meent instellingen en eigenaren met veel geld te moeten gaan subsidiëren, maar het eerste wat je ziet gebeuren, bijvoorbeeld vandaag bij Museum Broekerveiling, dat het ze geen reet interesseert of er nog bezoekers komen, want het gaat ze puur om het geld. In het suffertje van Dijk en Waard maken ze reclame over de ‘warme winterdagen in het museum’, maar als bezoeker moet je nog maar zien hoe je er komt.
Het voetpad vanaf de parkeerplaats en het trottoir naar de voordeur zijn spekglad.
Blijkbaar is het onmogelijk om van die dikke subsidie die ze ontvangen strooizout te kopen en anders is het pure lamlendigheid van de werknemers daar om even wat zout te strooien.
Ook het gedrag van Staatsbosbeheer zal met subsidie van de gemeente niet veranderen. Ten eerste wilden ze het Oosterdelgebied nooit hebben, maar moesten het kopen en daarna hebben ze er nooit meer iets fatsoenlijks meegedaan. Ze hebben het onderhoud van het gebied overgedragen aan een stel amateurs en binnenkort zal de hoofdkneus van die club wel worden vereerd met een lintje van hun koning. Om het over kneuzen te hebben. Ze lijken er gelukkig mee te zijn.
