Gisteravond bezocht ik een fusiebijeenkomst in Museum Broekerveiling. Na het stuk van Piet Latjes in het Langedijker Nieuwsblad waarin hij de ‘Slag om Sint-Pancras’ beschreef, was ik op het ergste voorbereid. Ik kwam ook ruim te laat binnen na eerst in de hal van het museum gewacht te hebben. In de veronderstelling dat ik beter binnen kon komen als de kruitdampen zouden zijn opgetrokken, bang voor de ’brute’ gesprekseider en de aanwezigheid van regenteske boeren. Het ‘slagveld’ overziend viel er voor mij als EHBO-er eigenlijk niets te doen. Sterker nog mevrouw Compier, de burgemeester, was zelfs met een niet werkende microfoon nog heel goed te verstaan.
Viel er nog nieuws te beluisteren?
Je vraagt jezelf wel af of je na lezing van zo’n met zichzelf ingenomen ‘onafhankelijk columnist en oprecht kritisch burger’ of je bij de juiste bijeenkomst bent. Niets bleek minder waar, want de genoemde columnist was ook hier weer als waakhond van onze democratie aanwezig. Hij had zich zelfs gemengd onder wat hij noemt de ‘regenteske boeren’ en wonder boven wonder viel het verschil daarmee helemaal niet op.
Het nut van de fusiebijeenkomsten is mij nooit erg duidelijk geweest. Het deed me gisteravond ook denken aan wat Han ter Heegde ooit als burgemeester invoerde door eens in het jaar met een dorpswethouder een bijeenkomst te beleggen waar de bevolking zijn/haar zegje kon zeggen. Daarbij kwam een breed scala aan onderwerpen aan de orde, maar hier werd gisteravond ‘alleen’ gesproken over de fusie van Heerhugowaard met Langedijk. Eigenlijk een bijeenkomst die te treurig is voor woorden, omdat het hele traject van ambtelijke en bestuurlijke fusie al rond 2010 is ingezet en gedurende die tijd op verschillende momenten aan de orde is geweest in de raad van Langedijk. Onderzoeksrapport na onderzoeksrapport moest worden opgetuigd, omdat er behoorlijk wat partijen waren die hun vingers er liever niet aan wilden branden en telkens wel weer ergens een konijn uit de hoge hoed toverden om het besluit van ambtelijke en/of bestuurlijke fusie maar naar voren te schuiven. Ondertussen het ene samenwerkingsverband na de ander aangaand en steeds minder invloed krijgend op de besluitvorming in die samenwerkingsverbanden.
Tussen 2010 en 2019 zijn er twee gemeenteraadsverkiezingen geweest waarbij we in de gelegenheid werden gesteld om keuzes te maken welke richting Langedijk zou opgaan.
Het is wel heel bijzonder dat er vandaag de dag politieke partijen en een enkele ‘onafhankelijk columnist’ zijn in Langedijk die beweren dat de hele gang van zaken niet-democratisch zou zijn verlopen en dus hebben aangestuurd op deze fusiebijeenkomsten.
Gisteravond was er een selecte groep van die zeurders aanwezig en een aantal liet zich regelmatig horen. Vragen stellend alsof ze voor het eerst van de fusie hoorden. Ik had te doen met de twee meegereisde notulisten van deze avond, want alle bijeenkomsten moeten verwerkt worden tot een verslag zodat de weifelende raadsleden later in ieder geval hun paadje schoon kunnen praten dat ze er alles aan hebben gedaan om ook de mensen die niet in politiek zijn geïnteresseerd erbij te hebben betrokken.
Eén van die weifelende fracties leek gisteravond niet aanwezig. Tante Annie Kloosterboer zal wel in de kerk hebben gezeten, want ook hier had het College in haar ogen een grove fout gemaakt door op de avond van witte donderdag zo’n bijeenkomst te organiseren. Wat dat betreft is die tante Roomser dan de paus.
De voormalig Dorpsbelanger en CDA-er Aad Duys is zijn zetelverlies ook nog niet te boven bleek wel. Van groentenhandelaar is hij vleeshandelaar geworden en weet alleen nog maar oude koeien uit de sloot te halen. Ik hoor de man in december 2009 nog zeggen dat hij wel een goede wethouder zou kunnen zijn en zie dan toch eens op zo’n avond als gisteren welke kwaliteiten en tot wat hij politiek is geworden; een vegaworst!
Wat werd het College gisteravond wijzer?
Misschien, gelet op de overige vragen die werden gesteld en niets met de fusie hadden te maken, dat ze zouden kunnen besluiten om de rondgang langs de dorpskernen die Ter Heegde ooit begon, weer eens uit de kast te halen. Daarmee creëer je wel weer zo’n mee rondreizend circus van vaste toehoorders, maar je ontneemt de niet betrokken inwoners wel de mogelijkheid dat ze zeggen dat ze nooit de gelegenheid hebben om een inbreng te hebben op het beleid.
Dat Sint-Pancras nu blijkbaar het idee heeft dat zij bij Alkmaar willen is ronduit belachelijk. In 1990 hebben ze bewust en democratisch gekozen voor aansluiting bij Langedijk en dat heeft gevolgen voor ze. Zij hebben een vrije keuze gehad en dat kan je van Broek op Langedijk, Zuid-Scharwoude, Noord-Scharwoude en Oudkarspel niet zeggen. Die werden door de Duitsers gedwongen om in één gemeente Langedijk op te gaan. Als er dus gemeentelijk keuzes gemaakt zouden kunnen worden dan hebben die vier dorpen meer rechten dan Sint Pancras.
Nogmaals; er zijn twee verkiezingen geweest waar gekozen kon worden op partijen, waarvan de ene partij misschien wat duidelijker dan de andere partij zijn/haar standpunt m.b.t. fusie gaf en uit die verkiezingen zijn de gemeenteraden ontstaan. En daarbij zijn democratisch, bij meerderheid, stemmen uitgebracht die besloten tot een ambtelijke fusie en een daaruit voortvloeiende bestuurlijke fusie.
