Afgelopen zomer maakte ik kennis met de wijze waarop de gemeente Dijk en Waard WMO-hulpmiddelen inhuurt. Laat ik vooropstellen dat ik iedere ondernemer toewens dat zij renderen met hun zaak, maar zoals de ‘mondkapjesaffaire’ recent al aantoonde zijn er toch grenzen aan de wijze waarop gemeenschapsgelden door sommige ondernemers worden gesoupeerd. In een tijd dat gemeenten te maken krijgen met het opnemen van asielzoekers, met armoedebestrijding door de stijgende energiekosten, lijkt het mij niet meer dan normaal dat door de gemeenteraad alle gemeentelijke uitgaven nog eens tegen het licht worden gehouden om te zien of het geld niet dicht bij huis kan worden gevonden. Je mag dan een wethouder Rep hebben die zich vandaag fier in de Alkmaarse krant laat portretteren en zichzelf daarbij flink op de borst klopt omdat hij als ‘eerste’ gemeente de energietoeslag heeft uitgekeerd, dat neemt niet weg dat dat geld toch ergens vandaan moet komen. Ik was nogal aangedaan door het feit dat ik hoorde dat onze gemeente voor de aanschaf van WMO-middelen tot tweekeer de aanschafprijs van middelen betaald en dan ook nog eens voor middelen waar niet of nauwelijks onderhoud op is onderhoudscontracten afsluit en daar vet voor betalen. Als je dan ook nog eens bemerkt dat veel gebruikers van de WMO die daar mee te maken krijgen heel erg terughoudend zijn om over hun ervaringen te spreken, omdat ze bang zijn door het WMO-loket als te kritisch te worden gezien en daar mogelijk tegenwerking van zouden kunnen ondervinden.
Dijk en Waardpraktijk ‘aanschaf’ WMO-hulpmiddelen.
Om u een beeld te geven; De gemeente leaste een hulpmiddel, waarvan de aanschaf rond de 6000 euro is, voor een bedrag van € 200,- per maand over een periode van zes jaar. Daar wordt voor de gehele periode ook nog eens een onderhoudscontract voor die periode voor afgesloten, terwijl er nauwelijks onderhoud aan is. Over een periode van zes jaar betaald de gemeente dus tweekeer de aanschafwaarde plus geld voor onderhoud dat niet nodig is.
Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ben een keer meegegaan gaan naar een leverancier van hulpmiddelen en daar vielen de schellen van mijn ogen, want wat bleek; nadat de kennis een hulpmiddel had uitgekozen en de verkoper hoorde dat hij het privé wilde gaan betalen, kwam de verkoper met een prijslijst die een stuk lager was. “Gemeenten betalen blijkbaar meer”, vroeg ik hem en dat werd bevestigd.
De reden moge duidelijk zijn; gemeenten ‘werken’ als stroop. Je stuurt ze een rekening en het duurt eindeloos voor het gemeentelijk apparaat vaak tot betaling daarvan overgaat en dat wordt door de hogere prijzen door de leveranciers gecompenseerd. Particulieren betalen gewoon sneller, zo niet zelfs meteen contant.
Kruipolie is vlugger.
De gemeente Dijk en Waard zal, als ik afga op de wijze waarop zij op vragen van burgers ingaan, wel voor de hoofdprijs gaan wat betreft WMO-inkoop, want op 18 augustus 2022 stelde ik naar aanleiding van mijn opgedane ervaringen daar vragen over aan de verantwoordelijk wethouder mevrouw Groot van de Senioren Dijk en Waard en gisteren ontving ik daarop, pas 60 dagen na het indienen van mijn vragen, antwoord.
Wat meteen al blijkt uit de beantwoording is het feit dat mevrouw Groot zich totaal niet om geld blijkt te bekommeren en al helemaal niet geïnteresseerd is in het feit dat een burger haar en de fractievoorzitter van haar partij wijst op mogelijkheden om te besparen. Dat blijkt al gewoon uit de eerste zin van de beantwoording; “Allereerst excuus, dat uw mail een tijdje aan de aandacht was ontsnapt.”
Mijn mail is aan de aandacht ontsnapt!!!!!
Tot 31 december 2021 woonde ik op hetzelfde huisadres nog in een andere gemeente en in die gemeente werd administratie bijgehouden over inkomende en uitgaande correspondentie, maar dat lijkt onder wethouder Groot niet meer te gebeuren. Hoe kan je portefeuillehouder zijn en je administratie niet op orde hebben?
Is er wel een Collegebeleid in Dijk en Waard?
Ondertussen roept de beantwoording zoals ik die heb gekregen meer vragen op dan dat ik antwoorden kreeg en met het interview met wethouder Rep vandaag in de krant krijg ik heel erg sterk de indruk dat het een soepzooitje is in het College dat we hebben.
Rep maakte vandaag wel heel erg duidelijk dat hij niet namens het College spreekt, maar puur voor eigen vlag en wimpel met zijn kop in de krant wil. Van een Collegebeleid is bij hem niets te merken, sterker nog het lijkt er niet te zijn. Als hij spreekt over armoedebeleid dan zegt hij dat er collegebreed in de begroting ruimte is gemaakt om maatregelen te treffen, maar dan voegt hij eraan toe dat er nog over wordt nagedacht. ER IS DUS GEEN COLLEGEBELEID OP DAT PUNT.
Over de uitdagingen waar de voedselbanken voor staan, zegt hij; “En dit klinkt flauw, maar de Voedselbank krijgt subsidie en dat valt onder een andere wethouder.”
Als er op dat punt Collegebeleid zou bestaan dan hoor je dat als wethouder te weten, want je mag aannemen dat het College in overeenstemming met elkaar beleid hebben opgesteld en daar moet toch elke portefeuillehouder iets over kunnen zeggen lijkt me.
Ik heb uit de beantwoording van wethouder Groot en lezende het interview met wethouder Rep ook niet de indruk dat zij samen in eenzelfde gemeente in het College zitten, want waar mevrouw Groot van mening is: “Bovendien is de omvang van de gemeente te klein…”, stelt wethouder Rep het tegenovergestelde vast: “Omdat we met bijna 100.000 inwoners toch een vrij grote gemeente zijn, worden we wel gehoord.”
De afgelopen weken was ik buiten Nederland aan het logeren en bij vertrek werd er veel gesproken over de opvang van asielzoekers, maar het lijkt me onwaarschijnlijk dat het inwonertal van Dijk en Waard in drie weken tijd met bijna 15% aan asielzoekers is gestegen, van iets meer dan 87.000 naar 100.000.
Onwil om te besparen.
Om terug te keren tot het WMO-hulpmiddelenbeleid. Mevrouw Groot beroept zich in haar beantwoording op het beleid uit de periode dat zij wethouder was van Heerhugowaard, want zij antwoord:
“Het college heeft in 2019 besloten de toen al bestaande inkoopsystematiek met een huurconstructie bij de nieuwe inkoopprocedure voort te zetten.
De reden was, dat overstappen naar een inkoopsystematiek waarbij wij de hulpmiddelen aankopen een forse kapitaalinvestering in korte tijd zou vragen. Bovendien is de omvang van de gemeente te klein en de variatie aan hulpmiddelen met diverse maten te groot, om er zeker van te zijn, dat de terugkomende hulpmiddelen efficiënt opnieuw ingezet kunnen worden als de gebruiker ze na één of twee jaar niet meer nodig heeft.”
Wethouder Groot is met haar beleid in 2019 blijven steken en heeft blijkbaar nog niet in de gaten dat er alleen al dit afgelopen jaar een behoorlijk aantal zaken in de wereld zijn veranderd. Genoeg om alles nog eens te overzien en om aan de realiteit van vandaag aan te passen of is dat misschien te veel gevraagd aan een wethouder van een Seniorenpartij?
Invoering WMO was een bezuinigingsoperatie.
De WMO werd op 1 januari 2007 ingevoerd en vanaf dat moment werd ervoor gekozen de inkoop van hulpmiddelen aan te besteden aan bedrijven. Waar op andere terreinen door gemeenten werd gekozen om zaken onder te brengen in regionale samenwerkingsverbanden heeft men er bij WMO-kwesties voor gekozen om alles maar aan handige zakenjongens en stichtingen aan te besteden. Net als dat met het Jeugdbeleid is gebeurd zie je ook hier met de aan besteding van de hulpmiddelen dat gemeenschapsgeld zonder enige vorm van toezicht en controle wordt weggegooid. Onder het rechtse partijen motto; “laat de marktwerking zijn ding doen!”.
Van ‘onze’ volksvertegenwoordigers, de gemeenteraad, horen we ook bijna niets meer.
Het enige wat in de afgelopen tijd in de raad op viel was dat op het sociale vlak alle partijen in de raad van Dijk en Waard door de rechtse LPF/Groep Bosscher zo af en toe links werden ingehaald.
Dat is wel het meest tekenende wat er over deze raad en raadsleden kan worden gezegd.
Dat de nieuwe gemeente Dijk en Waard op het gebied van WMO-hulpmiddelen nog draait op een besluit van de gemeente Heerhugowaard toont wel aan dat wij als inwoners weinig van die raad hebben te verwachten, want wie de eindjes aan elkaar wil knopen, moet voortdurend in touw zijn. Zeker op het vlak van de WMO. Van enige beweging in de raad en College is op dat punt nog weinig beweging te zien geweest.
Naschrift: Ik heb het excuus van de wethouder niet geaccepteerd en over de trage afhandeling van mijn vragen een klacht ingediend, want ik heb niet de indruk gekregen dat er op de Parelhof ook maar enige intentie is om open te staan voor de burgers. Je zult toch omhoog zitten om iets, advies of ondersteuning nodig hebben en daar schriftelijk naar vragen en dan pas na zestig dagen te horen krijgen dat je op grond van een besluit van een gemeente waarin je niet meer woont naar die steun kunt fluiten.
Bronnen; Alexander Pola voor de titel. Interview Virginia Groenendijk met Gerard Rep in de Alkmaarse krant van 18-10-2022 en antwoorden wethouder Groot op 17-10-2022 om 18h02 op vragen d.d. 18-08-2022.
