In 2006 zat ik voor het eerst als medewerker van het stembureau in Oudkarspel, omdat er toen gebrek was aan mensen die dat wilden doen en ik een ‘democraat in hart en nieren’ was. Een kwartier na sluiting van het stembureau kon vanwege het gebruik van de stemcomputer het procesverbaal worden ondertekend en gingen we terug naar het gemeentehuis om de uitslagen te volgen. Tekort na mijn herseninfarct zat ik in 2010 op het stembureau in museum Broekerveiling. Ik doorliep de middagsessie en na sluiting om 21.00 uur vond het tellen plaats. Dat was voor mij het moment dat ik me realiseerde dat ik er mentaal niet voor klaar was wat betreft mijn herstel. Papierenlijsten uitvouwen en op partijen leggen en dan ook nog uit moeten tellen op voorkeurstemmen. Ik bleek volkomen ongeschikt op dat moment, zag echt niet het verschil tussen de lijstnummers, laat staan de namen op de kieslijsten. Iedereen bij de gemeente Langedijk kende, ik was raadslid, mijn voorgeschiedenis en liet dat toe! Mijn ego liep die avond een behoorlijke knauw op, want ik vond me toen al een hele piet, dat ik toch dacht dat ik het stembureau aankon en dat was werkelijk een deceptie.
Lopend terug naar huis heb ik echt lopen janken en dat was ook het moment dat ik besloot omdat avontuur niet meer aan te gaan, niet meer in de politiek en ook niet meer in het stembureau.
Langedijk en Heerhugowaard gingen samen en ik kreeg, sinds 2010, bij iedere verkiezing wel een uitnodiging om op een stembureau plaats te nemen. Je krijgt in die berichten ook geen enkele mogelijkheid om je uit te schrijven en u kunt zich voorstellen dat met de Tweede Kamerverkiezingen in het vooruitzicht ik ook weer een uitnodiging kreeg en eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat het dit keer kriebelde. Ten eerste zijn er steeds minder mensen die zich hiervoor aanmelden en komen er op veel van die plekken ambtenaren te zitten. Deze mensen kan je ook niet meteen als ‘klootjesvolk’ omschrijven, maar zijn de uitvoerders van de politiek en daarom in mijn ogen niet neutraal.
Vandaar dat ik me voor de komende verkiezingen als stembureau-vrijwilliger aanmeldde. Het duurde bijna een maand voor ik op mijn aanmelding een reactie van de gemeente Dijk en Waard via de mail kreeg en een link kreeg doorgestuurd van een organisatie die stembureaumedewerkers traint en ook een examen aflegt. Na dat doorlopen te hebben kreeg ik van Dijk en Waard bericht dat ik ben ingedeeld op een stembureau.
Als je toch nagaat dat iedereen die politiek bedrijft altijd maar roept dat hij/zij/het de politiek dicht bij de mensen wil brengen dan was dit wel een heel hartelijk afstandelijk onthaal. Het mag dan misschien wel zo zijn dat zo’n stembusmedewerker dik € 125,- ontvangt voor zeven uur op stembureau zitten plus alle uren dat nog moet worden geteld. Dat is voor een armlastige gemeente als Dijk en Waard toch een hele diepte-investering die er, als je het tegen de gemiddelde kosten van een ambtenaar daar op de Parelhof van € 125,- per uur wegzet, enorm inhakt. Een bijeenkomst met al die vrijwilligers vooraf aan de verkiezingen dat is natuurlijk een enorme werkdruk voor de bestuurders op de Parelhof. Die 60-jarige huwelijken die moeten worden bezocht daar moet de democratie gewoon maar even voor wijken. Een externe partner onderzoekt en deelt de certificaten uit. Klaar is Kees Poorter.
Voor het geld doe je het niet als je democraat bent, maar je doet het als je het gevoel hebt dat je het met allemaal democraten doet en dat is wat er in de aanpak van Dijk en Waard aan ontbreekt. Het onthaal dat je als democraat in Dijk en Waard krijgt is een enorme koude douche. Ook niet erg als je vlak ervoor een warme sauna hebt gehad, maar dat is hier beslist niet het geval. Ik heb nog een paar dagen om te besluiten of ik hier wel aan mee wil doen, want ik krijg sterk de indruk dat ik tot het klootjesvolk van Poorter behoor.