Museum Broekerveiling is alweer vele jaren in het bezit van een damschuit en veel bezoekers aan het museum zullen inmiddels wel de boot hebben gezien en de stoere lulverhalen van schipper ‘Ome Dirk’ hebben aangehoord.
Over de wijze waarop de veiling aan de schuit is gekomen hoor of zie je echter weinig of niets terug en dat is eigenlijk voor een museum dat iets over de historie wil vertellen een ernstige tekortkoming, want er zijn om de damschuit te bouwen door heel veel mensen enorme inspanningen verricht.
Het is niet mijn bedoeling om het stukje historie over de damschuit voor het museum uit de doeken te doen, want daarvoor ontvangen ze sinds kort genoeg gemeenschapsgeld om dat stukje geschiedenis zelf uit te zoeken en naar buiten te brengen. Dat het tot op heden niet is gebeurd zegt eigenlijk al genoeg. Het huidige gemeentebestuur en de raadsleden trekken te hooi en te gras de portemonnee zonder dat er ook maar enige kennis en visie aanwezig is. Helaas voor de inwoners van Dijk en Waard heeft een behoorlijk areaal aan onbezoldigde amateurbestuurders van stichtingen in deze gemeente die precies weten hoe ze de gemeentebestuurders in beweging krijgen zonder dat ze zaken grondig dienen te onderbouwen. Het lijkt voor onze bestuurders en raadsleden voldoende als ze de indruk hebben dat het ze bij volgende verkiezingen mogelijk stemmenwinst brengt en daarvoor gebruikt men gul het gemeenschapsgeld. POEB (Puur Ons Eigen Belang) is de enige drijfveer van hen.
Wat dat betreft is er sinds de aanvang van de bouw van de damschuit op dat punt wel heel veel ten nadele veranderd. Voor de bouw van de damschuit was er nog geen cent binnen toen de burgemeester en directeur met het plan naar buiten kwamen. Het heeft heel wat jaren gekost om niet alleen de geldmiddelen, maar ook de bouw te realiseren. Dat laatste werd gedaan door mensen die werkervaring moesten opdoen onder de leiding van een tweetal leermeesters. Improvisatie en creativiteit waren binnen bestuur en op de werkvloer ruim aanwezig en museum Broekerveiling mag apetrots zijn op het resultaat. Het had de huidige leiding in museum Broekerveiling gesierd als ‘Ome Dirk’ ook wat meer zou vertellen over het ontstaan van zijn schuit.
Het begon allemaal met een door een sponsor geleverde Romneyloods die binnen en buiten volledig werd bestraat.
Daarna werden de spanten gemaakt en uitgezet.
En na de spanten moesten planken voor de scheepswand in model worden gebogen.
Daartoe werd er buiten de loods een constructie gemaakt waar de planken door verwarming konden worden gebogen tot het gewenste formaat en kromming.
De gemeente Langedijk heeft geen enkele cent in het project hoeven steken. Kom daar vandaag de dag nog maar eens om. Door de stijging van de energieprijzen zal het museum nog wel weer een keer extra gaan aankloppen als blijkt dat tijdens de winter het water in de lighallen misschien ook wel verwarmt zal kunnen worden. Bij Stichting Veldzorg Oosterdel schijnt de bodem van de kas ook in zicht te zijn en nu het Oosterdel geen aparte status heeft gekregen zal men zeker bij wethouder Langedijk gaan aankloppen voor financiële middelen, want hoe mooi zal het zijn als over een x-aantal jaren het Oosterdelgebied zal worden omgedoopt in het “Nils Langedijkpark”. Je houdt dat soort bestuurders een worst voor en je weet dat ze zullen happen.