Om scholen te bouwen bedachten de lokale politici moet je een metselaar in dienst nemen om de klus te kunnen klaren. En aldus geschiedde.
Zo’n metselaar moet echter wel aangestuurd worden en omdat het de bestuurders zelf aan die kwaliteiten ontbrak, werd een advertentie geplaatst en uit de sollicitanten die dat opleverde werd een chef aangenomen. Die had al snel door dat de metselaar niet alleen stenen en specie nodig had, maar ook tekeningen om de scholen te kunnen bouwen. Er werd niet alleen een inkoper voor materialen aangenomen, maar een heel team om op de Parelhof een inkoopbureau te starten. Voor het maken van de tekeningen werden niet alleen architecten aangetrokken, maar ook bouwkundigen om regels voor de bouw te kunnen maken en een hele afdeling van bouwkundigen die dat moesten gaan controleren. Om de scholen toegankelijk te maken moesten er wegen komen en daarvoor had men verkeersdeskundigen nodig om dat allemaal in goede banen te leiden. Er werd een enorm gemeentehuis voor neergezet en er ontstond een hele grote organisatie op de Parelhof waar al die ambtenaren, want zo noemt men die mensen, heel enthousiast aan de slag gingen en bedachten dat je voor scholen leerlingen nodig hebt en onderwijzers, dus er moesten huizen worden gebouwd waar al die mensen zouden kunnen gaan wonen. Nu had Dijk en Waard een ‘oud’ Langedijker wethouder in het College die in zijn vorige gemeente ‘wonen’ in zijn portefeuille had en daar nog nooit een organisatie had die met uitgewerkte plannen kwamen als je ze eens wat vroeg. Dijk en Waard was een speeltuin voor hem. Hij kon nu met die ambtelijke steun bouwen, bouwen, bouwen, bouwen en nog eens bouwen.
Inmiddels had Dijk en Waard, vooruitlopend op al die door de gemeentelijke metselaar nieuw te bouwen scholen een hele grote afdeling ‘Onderwijs’ opgetuigd die vrijelijk haar gang konden gaan zonder enige last van de aan hen toegewezen wethouder voor onderwijs. Die portefeuillehouder was nog een wethouder uit de Heerhugowaardtijd die niet beter wist dan dat er maar één “Pater Jan Smitschool” was waar hij ooit in de vorige eeuw op had gezeten, maar die verder ook niet veel meer in de melk had te brokkelen. Kortom; ambtenaren op het gemeentehuis konden zich helemaal uitleven in hun werk en het maken van de mooiste vergezichten voor hun toekomstige gemeente Dijk en Waard tot het NH-Nieuws recentelijk een schooldirecteur aan het woord liet die tot haar spijt had moeten constateren dat door het inrichten van dat grote ambtelijke apparaat er op de begroting van Dijk en Waard bezuinigd was geworden en dat daardoor de metselaar zijn baan had verloren.
Dat is in het kort zo’n beetje de constatering van wat er gebeurd als je een stelletje lokale amateurpolitici verenigd in de huidige coalitie hun gang laat gaan.
p.s. Dit verhaal over de metselaar had net zo goed over de door Dijk en Waard aangestelde stratenmaker kunnen gaan.