Ik ben geboren in Broek op Langedijk en dat was in de tijd dat ik veel in het buitenland op reis was best wel heel vervelend als je bij het inschrijven in een hotel ook je geboorteplaats moest invullen. Het werd allemaal wat makkelijker op het moment dat je kon volstaan met het opschrijven van alleen de gemeentenaam waaronder jouw geboorteplaats viel. In de nieuwe situatie, sinds de ‘samenvoeging’, zou het bij inschrijving nog weer een stukje makkelijker worden, omdat ik me meer en meer een inwoner van DIJK begin te voelen.
De samenvoeging van Langedijk en Heerhugowaard zou het allemaal makkelijker gaan maken met bestuurders en raadsleden die allemaal heel open en betrokken bij de burgers zouden zijn.
Om die toegankelijkheid tot ons bestuur te ‘verbeteren’ vergadert men sinds 1 januari van dit jaar op twee locaties tegelijk en daarmee voorkomt men in ieder geval dat een deel van de burgers worden buitengesloten van de behandeling van onderwerpen die ze misschien aangaan door op de andere locatie ook iets te bespreken dat misschien voor diezelfde burger ook wel interessant is. Zo voorkom je als DOP, LDW, VVD en Senioren Dijk en Waard dat in ieder geval 50% van de mogelijk betrokken inwoners niet komt inspreken omdat ze mogelijk in Dijk of in Waard aanwezig zijn bij een andere ‘geouwehoertafel’.
Het begint er steeds meer op te lijken dat de samenvoeging van de twee gemeenten niet in het belang van de inwoners tot stand is gekomen, maar in het belang van de portemonnee van de ambtenaren, college- en raadsleden, want een grotere gemeente levert gewoon meer salaris en/of presentiegeld op. Door pokhout toch twee bestuurscentra in leven te houden voorkom je in ieder geval dat de inwoners zich betrokken gaan voelen bij die nieuwe gemeente en houd je pottenkijkers op een afstand door de vergaderingen op twee locaties te houden. Dat je de locatie in Langedijk aanhoudt als servicepunt voor de inwoners daar, dat komt meer in de richting van een gemeente die servicegericht voor zijn inwoners zegt te zijn. Maar op hetzelfde moment vergaderen op twee verschillende locaties over onderwerpen die er echt toe doen toont hier slechts de arrogantie van bestuurders en politici die zo min mogelijk op hebben met de belangen van die inwoners.
Om als gebruiker van het recreatiegebied Geestmerambacht mee te kunnen praten, moet je als gebruiker van het openbaar vervoer een keuze maken tussen de ‘geouwehoertafel’ van De Binding en die van het Parelhof. Nu prijst de gemeente Dijk en Waard de locatie in Langedijk aan als zijnde in “Werkcafé De Binding” en wekt daarmee de indruk dat deze lokaliteit iets van de kneuterigheid van weleer uitstraalt en mogelijk wil men ons zo weghouden van de ontwikkelingen in het stationsgebied. Hoe zal het zitten met de vergunningen van dit ‘werkcafé’ of is dat binnen onze nieuwe gemeente niet meer noodzakelijk?
Nieuwe gemeente met oude fouten.
Het historische besef van bestuurders en politici gaat vaak niet verder terug dan herinneringen die geen schade aan hun ego toebrengen. Landelijk hebben we daar de afgelopen week weer ruimschoots de beelden en geluiden over gehoord en gezien.
Aanstaande dinsdag komt in ons gezellige werkcafé in Langedijk de renovatie van de sluis in Broek op Langedijk aan de orde en bij het lezen van de ‘openbare’ stukken bekroop mij een ‘déja vû’-gevoel toen ik las:
“Samenwerking en participatie
Er heeft samenwerking plaatsgevonden met de eigenaar van ernaast gelegen museale scheepshelling, die historische kennis heeft ingebracht. Het betrof een specialistisch technisch onderzoek door derden, waarbij participatie met omwonenden geen toegevoegde waarde zou brengen in de vorm van omgevingskennis of randvoorwaarden.”
Langedijk heeft in het verleden met dezelfde ‘historische kennis’ een schuitenoverhaal in de Keppelsloot gerealiseerd en deze overhaal is tot op de dag van vandaag een ‘schip van bijleg’ gebleken. Een andere zaak die hieruit duidelijk naar voren komt is het feit dat er van enige participatie in deze zaak totaal geen sprake is; “waarbij participatie met omwonenden geen toegevoegde waarde zou brengen in de vorm van omgevingskennis of randvoorwaarden” Als we dan ook de wethouderszetel opheffen van de portefeuillehouder die voor participatie is aangesteld dan hoeven we de kosten van het herstel van de sluis niet over 50 jaar uit te smeren, maar hebben we dat in vier jaar afbetaald.
Ik ga mezelf hier niet beroepen op het feit dat ik waterbouwtechnische ervaring heb en er komt bij dat participatie in deze beslist ongewenst lijkt, maar met enige historische kennis van mijn woongebied wil ik toch wel opmerken dat de Broekersluis van de 81 jaar dat hij op die plek bestaat ongeveer 65 jaar probleemloos heeft gefunctioneerd. De ombouw van handmatig naar hydraulisch onder toezicht en advies van de eerdergenoemde ‘historische kennis’ was dan ook niet echt een financieel succes, maar handmatig heeft de sluis nooit problemen opgeleverd.
Drogreden.
“De sluis in Broek op Langedijk is aan renovatie toe. Door ouderdom/constructiefout lekt de sluiskolk zand, waardoor bovengronds verzakkingen ontstaan en het terrein rondom de sluis niet veilig te betreden is.”
Als men eerlijk was in deze dan zou men schrijven dat het gebruik van de sluis niet meer voldoet aan de eisen die men er vandaag van verlangt, want dat zou recht doen aan al die mensen die de sluis hebben ontworpen en gebouwd.
De sluis is nooit gebouwd om onderdeel te worden van de provinciale sloepenroute of als entree voor het huidig museum Broekerveiling. De druk op de sluis is ontstaan door de toename van de pleziervaart en de geilheid van de lokale partijen om stemmen te winnen van de botenbezitters door de kosten van doorvaarbaarheid en nu ook weer de kosten van renovatie van de sluis hoofdelijk om te slaan over alle inwoners, ook die geen boot hebben.
Voor het huidige gebruik zou je een sluis moeten hebben die wat betreft constructie voldoet aan de eisen van deze tijd, maar het moet allemaal weer op een ‘koopje’. Daarom laten we een buurman adviseren in plaats van het gewoon meteen goed aan te pakken. Blijkbaar heeft de Langedijker aanpak inmiddels de overhand gekregen op de Parelhof. Zeker de mentaliteit van het zal mijn tijd wel duren.
De burger betaalt uiteindelijk de rekening, want poffen is er niet bij in WERKCAFÉ De Ontbinding.