Kloris de Boer zocht gisteren weer eens de publiciteit, want het is verkiezingstijd en dan maakt het niet uit of je negatief of positief het nieuws haalt. Wat telt is dat je het haalt en dat lukt bij de Alkmaarse krant maar wat makkelijk.
Gisteren kwam Kloris met een heel zielig verhaal, want hij was bedreigd. Er had bij deze lokale politicus iemand voor de deur gestaan die hem allerlei verwensingen naar het hoofd had geslingerd. Kloris is wat dat betreft een prachtig voorbeeld van de lokale Langedijker politicus. In de verkiezingen roepen dat je opkomt voor de belangen van alle inwoners, maar als het er op aankomt en er staat een inwoner voor je deur die niet alleen een mening over jou en je partij heeft maar ook zelf al maanden blijk geeft dat hij steun behoeft dan geef je niet thuis. Je stapt met een klacht naar de politie en laat het aan de officier van justitie over of er iets met de klacht of tegen de man wordt gedaan. Je gaat naar huis, wast je handen en lult heel zielig een kwart pagina krant vol. Je geeft leiding aan een hele armlastige nieuwe partij die zit opgezadeld met een schade van tussen de € 500 en € 1.000. Dat je aan de opheffing van je partij, die je tot 31 december 2020 diende, € 10.395 hebt overgehouden verzwijg je dan maar voor het gemak.
Schatplichtig lijkt Kloris als toekomstig lijsttrekker totaal niet te zijn aan al die mensen die in de afgelopen 26 jaar als lokale politieke partijen ervoor hebben gezorgd, met steun van de landelijke overheid, dat de geestelijke volksgezondheid volledig is wegbezuinigd en er voor mensen als bij Kloris voor de deur geen plek lijkt te zijn om te worden opgenomen. Hij moet dus niet net doen alsof hij niet zelf ook verantwoordelijk is voor wat er voor zijn deur gebeurde.
Hart voor Langedijk, de partij waar Kloris vanaf 2018 leiding aan gaf, dankte haar naam aan de man die bij de lijsttrekker verhaal kwam halen. Het ware gezicht van die partij heb ik altijd hier al omschreven als Hard voor Langedijk. Met de opkomst van de lokale partijen sinds 1994 is het sociale aspect langzaam uit de Langedijker gemeenschap geglipt. Waar vroeger de predikant, pastoor, kerk, huisarts en gemeente borg stonden om mensen in geestelijke nood te helpen, is dat vangnet door alle partijen naar de kloten geknipt. Alleen een burgemeester zou nog iets kunnen betekenen, maar dat vereist dan wel dat een gemeente een sociaal vaardige burgemeester moet hebben en als ondersteuning daarvan zouden er opvangplekken moeten zijn voor gevallen die directe hulp behoeven. Langedijk lijkt een dergelijke burgemeester te ontberen, opvang is dermate bezuinigd dat die er niet meer is en dan laat je dus zo’n persoon lekker wegrotten in zijn ‘illegale’ woning. Als het je uitkomt dan kan je door de activiteiten van zo’n persoon nog altijd bij de Alkmaarse krant aankloppen en er politiek gewin uithalen.
En zo ontwikkeld Kloris de Boer zich tot het uitnemende voorbeeld van de jonge aanstormende politicus die puur uit eigen belang een plek op het pluche ambieert. Ondersteund door nog elf andere politieke geilneven.
Je moet je als kiezer ernstig afvragen of het wel verstandig is om op iemand te stemmen die zichzelf iedere dag weer opnieuw lijkt te willen ontwikkelen. Wat hij dus gisteren heeft besloten en bedacht en zijn stem aangeeft, dat zet hij morgen het liefst weer op de agenda. Het zou zo kunnen zijn dat hij er na een nachtje slapen anders overdenkt. Waar Rutte dan nog roept dat hij geen herinnering heeft aan wat hij gisteren heeft gezegd, zegt deze flapdrol we gaan er weer naar kijken, want misschien heb ik mij na een nachtje slaap wel weer een stukje ontwikkeld.
Over de rest van de lijst van Kloris valt eigenlijk precies hetzelfde te vermelden, want die slapen onder één deken, krijgen dezelfde streken.